Lombok, Maleisië, de Ardennen

En de tijd gaat voort. Bijna 11 maanden na onze afscheidsparty op de Croeselaan zitten we in de Taman Negara, het oudste oerwoud in de wereld. Het is bijna niet te bevatten dat we aankomend weekend in de frisse lucht van de Ardennen zitten. Nu liggen we in bikini/boxershort op bed onder de fan omdat het voor iedere beweging veel te heet is; straks lekker met vrienden voor de open haard. Na te hebben rond gezwierezwaaid door 18 landen, landen we 4 maart in Parijs. Wat een geweldige tijd. Met de auto door Afrika, slapen in de prachtigste landschappen..

Vliegen fladderen maar over de continenten, met de bus door India, liften door Nieuw Zeeland, wandelen door Nepal.

En de laatste maand 1000 km met de scooter door Bali en Lombok; ook weer een fantastische ervaring. We vonden het zuiden van Bali wat te toeristisch, maar zodra we het binnenland en Lombok inreden vonden we dorpjes, via bamboestammen geïrrigeerde rijstvelden en vriendelijke locals die vrolijk de weg wezen, hoewel de bewegwijzering echt geweldig is:

En we volgden de weg naar het paradijs lang niet altijd alleen; we vinden het zo tof dat we gedeelten van onze reis hebben kunnen delen!!

     

 

We hebben er zin in iedereen weer te zien! Tot heel snel..

Bali

Waar? Op een veranda met uitzicht op zee, noordkust van Bali.

Hoe? Zo, ongeveer:

Hoe lang? Best lang op de scooter, over bergweggetjes, door rijstvelden, nog vulkaantje beklommen, door de zon, door de regen. Een dagje hier een dagje daar; lekker rustig aan.

 

Taksi? No thank you we have motorbike!

 

 

Leuk? Heel. Overweldigend groen, tropisch warm en toeristisch.

Lekker? Percies ja! Gado gado, mmmm

Massage? No, no, thank you

Waarheen? Langs de kust richting Lombok.

Met wie? Lekker samen. 

 

 

 

Wat? Op zoek naar perfect strand met hutje en surfspullen.

Sarong? No thank you, terima kasih.

Waarom? Nog 1 maand te gaan…

Nieuw Zeeland Part II

Vanuit down under brengen we je weer even op de hoogte. Negen maanden later, 16 landen verder en nog zo’n anderhalve maand te gaan zijn wij vooral ontspannen. Voor diegenen die dachten dat dat halverwege de reis al zo was, kunnen wij vertellen dat wij nog een fase verder zijn. Rondliftend op het zuidereiland, zijn wij vooral op zoek naar mooie plekjes en leuke mensen om mee te babbelen en wijsheden uit te wisselen. De toeristische attracties zijn zo langzamerhand het minst interessant, de locals daarentegen des te leuker. Zoals Gary, een 50-jarige kiwi farmer, die ons een lift gaf en ons uitnodigde op zijn boerderij om zelfgeschoten hert te BBQen, mee te gaan naar de plaatselijke drinkclub en te babbelen in het bubbelbad.

Of de twee 21-jarige Denen met een kleine bruine Honda Civic (‘the brown beast’ uit 1982) die ons op de meest onmogelijke liftplek na 2,5u in de regen oppikten en vol grappige ‘challenges’ zaten.

En thuis gaat alles maar door, gebeuren verdrietige en vrolijke dingen. De wereld is ons er eentje.

Dan nog maar even volop genieten van een maand Bali, een week Maleisië en daarna het prachtige Hollandse. Want ook daar kijken wij zeker naar uit.

Veel liefde van ons!

Nieuw Zeeland

Merry Christmas! Een witte kerst, we zouden er bijna jaloers van worden. Bijna, maar niet helemaal. Want we hebben het geweldig; 25 graden en heerlijk met de familie: pa, moe zus en Tim!!

 

Heerlijk gepamperd worden na dik 8 maanden op onszelf is een genot. Een goddelijk bed dat lang genoeg is en niets kost, een volledig ingerichte keuken met volle koelkast en een wasmachine met fijn riekend wasmiddel.

Ook de bruiloft van Rudi en Debbie was een mooi feest!

En we heb ben er opeens 30 nieuwe vrienden bij die allemaal kerstborrels geven bij hun huis (op een klif met zwembad, jacuzzi, bar en mojito’s!) of ons uitnodigen om met hun jacht te zeilen.

Terwijl wij nog even genieten van de zomer en de natuur hier, wensen wij jullie veel plezier in de sneeuw en natuurlijk:

Hong Kong

Het is oktober, althans dat denken we, en we gaan met de bus van Pokhara naar Kathmandu. Er blijkt geen plek in de bus, maar het alternatief bevalt ons sowieso beter; we zitten op het dak. Met de wind in de haren, tussen een stuk of 10 Nepali en een grote hoeveelheid tassen – het is druk op de bus. We zitten heerlijk. Iemand zit een beetje aan mijn tas te trekken en ik vraag mij af waarom: 'Is there a problem with the bag?’ ‘No, no, I just have to check if my chicken is still alive!’

Het is twee uur later en minder druk geworden. Het is ook minder heerlijk; de zon is onder en het is koud op de bus. We kijken neer op de ‘workshop’; iemand is al zeker een uur aan het proberen de lekke banden te plakken. Met stukken rubber, hamers, en ondefinieerbare werktuigen wordt er geprobeerd de gaten te dichten. Heel vermakelijk, maar na twee uur besluiten we een andere bus te pakken. Vol natuurlijk, maar met frisse moed beklimmen we het dak. Dicht tegen elkaar aan trotseren we de kou, en klemmen we ons vast in de bochten; de chauffeur heeft er plezier in. Na zeven uur bereiken we Kathmandu (afstand: 140km).

Het is november, daar zijn we van overtuigd, en we gaan met de bus van het vliegveld naar het centrum. We kopen eerst een plaatselijke ov-kaart, dat schijnt ideaal te zijn. Dan volgen we de duidelijke bordjes en sluiten achterin de rij bij de bushalte; een rij die naar Indische maatstaven geen rij is, maar een lijn mensen die veel te ver uit elkaar staan. In de dubbeldekker bus leggen we onze tassen op de daarvoor aangewezen plek, die we vanaf onze plek boven kunnen zien op de tv. Vanaf hier hebben we geweldig uitzicht. Ontspannen checken we onze email via de gratis bus-wifi: we zijn in Hong Kong!

 

We hebben drie weken om Hong Kong en omgeving te bekijken en hebben ons na twee dagen stad maar op de stranden en perfect onderhouden gratis campsites gestort.

Baai baai

?

Het land dat, als je de verbeelding laat spreken, bestaat uit bergen, bergen en bergen (hele hoge bergen). Toen het Aziatische subcontinent met dat van Eurazië botste, heeft dat inderdaad nogal een verandering in het landschap veroorzaakt. In de zone waar dat het meest extreem gebeurde – en nog steeds gebeurt – ligt het huidige Nepal. Er zijn meer dan 240 pieken boven de 6.000 meter,waaronder de hoogste ter wereld. Acht van de tien hoogste plekken op aarde liggen in de onherbergzame omgeving waar Buddha is geboren.

 

Het is geweldig om dat landschap te kunnen ontdekken met Annapurna en Eeferest.

 

 

Eerst met de taxi vanaf Pokhara (de 2e stad) en later (weer) op het dak van een jeep naar een dorpje toe en stappen maar! Door jungle, bos en hoogland, door middeleeuws aandoende dorpjes, langs pieken van 8.000 meter waartussen dikke gletsjers de aarde voor zich uit duwen. Plekken op de wereld waar de natuur sterker is dan de mens; overweldigend om zo dichtbij te zijn. 160 km gelopen, met als hoogtepunt een pas over:

Euforie!!

Weer terug in Pokhara maken lekkere hapjes, massages, yoga (niet meer voor Rr), klaverjassen en dopjes onze tijd hier heel aangenaam..

Over een maandje ofzo N-Zeeland!!   

India, part II

India, het land van de zintuigprikkeling en wel allemaal tegelijk: drukte, lawaai, hitte, lekker eten, vieze smerigheden, onvriendelijke mensen, vriendelijke mensen, stank en schoonheid. Daar word je vanzelf een beetje raar van:

We zijn, na een rondje ten zuiden van Delhi, naar die stad teruggegaan om Mimi en Chris op te halen. Daar waren zij niet, want op Schiphol bleek dat zonder visum niet gevlogen kan worden. Dat was nogal kukelig van ze (woorden van Ria:). Geen zin hebbend in weer een weekje Delhi, zijn we met een fantastisch oud treintje naar een bergstadje (Shimla) getjoekeld. Lekker hotelletje met roomservice (goeie maaltijd voor 2: 1,5 euro) en een balkonnetje met uitzicht over de bergen.

 

 

Maar wel een beetje opletten met bananen:)

 

 

 

 

Vanuit daar zijn we oostwaarts gebust, om Mimi en Chris in ons gezelschap te verwelkomen. Geweldig om ze weer te zien natuurlijk, en supercool met z’n vieren. Daar hoort dan ook een coole ervaring bij; naar de Himalaya! De moesson is net voorbij en dat betekent dat het een avontuur is daar te komen waar we wilden zijn. We hebben inmiddels wat ervaring met brakke wegen. Dus kunnen we van de wegen hier wel zeggen dat ze prima tegen wat water kunnen.

  

Eerst met de bus, dan met de taxi, dan met een ov-jeep en dan te voet. En dan is het heel erg afgelegen en supermooi. We hebben een trekking gemaakt van 5 dagen; 2 dagen geslapen op 3500 meter en in totaal zo’n 84km door de valleien van dit geweldige gebergte gelopen. Fantastisch!

Het blijft bijzonder om zo rond te reizen. Mensen hier rochelen in je gezicht en kijken je daarna lachend aan. Dat is hier dus heel gewoon. Personal space? Daar hebben ze hier nog nooit van gehoord; als je gewend bent om met 50 mensen in 1 jeep te zitten, dan gaat dat kennelijk verloren. Privacy? Nee man, gewoon kijken wat die buitenlanders met die kaarten aan het doen zijn, en wel van zo dichtbij mogelijk!

Liefs vanuit een Ashram in Rishikesh! Nog even met M&C, dan een beetje door India toeren tot we 30 oktober Eef en Anna gaan meeten in Kathmandu. Als ze niet een aansluiting missen of hun visa vergeten:)