Nieuw Zeeland

Merry Christmas! Een witte kerst, we zouden er bijna jaloers van worden. Bijna, maar niet helemaal. Want we hebben het geweldig; 25 graden en heerlijk met de familie: pa, moe zus en Tim!!

 

Heerlijk gepamperd worden na dik 8 maanden op onszelf is een genot. Een goddelijk bed dat lang genoeg is en niets kost, een volledig ingerichte keuken met volle koelkast en een wasmachine met fijn riekend wasmiddel.

Ook de bruiloft van Rudi en Debbie was een mooi feest!

En we heb ben er opeens 30 nieuwe vrienden bij die allemaal kerstborrels geven bij hun huis (op een klif met zwembad, jacuzzi, bar en mojito’s!) of ons uitnodigen om met hun jacht te zeilen.

Terwijl wij nog even genieten van de zomer en de natuur hier, wensen wij jullie veel plezier in de sneeuw en natuurlijk:

Hong Kong

Het is oktober, althans dat denken we, en we gaan met de bus van Pokhara naar Kathmandu. Er blijkt geen plek in de bus, maar het alternatief bevalt ons sowieso beter; we zitten op het dak. Met de wind in de haren, tussen een stuk of 10 Nepali en een grote hoeveelheid tassen – het is druk op de bus. We zitten heerlijk. Iemand zit een beetje aan mijn tas te trekken en ik vraag mij af waarom: 'Is there a problem with the bag?’ ‘No, no, I just have to check if my chicken is still alive!’

Het is twee uur later en minder druk geworden. Het is ook minder heerlijk; de zon is onder en het is koud op de bus. We kijken neer op de ‘workshop’; iemand is al zeker een uur aan het proberen de lekke banden te plakken. Met stukken rubber, hamers, en ondefinieerbare werktuigen wordt er geprobeerd de gaten te dichten. Heel vermakelijk, maar na twee uur besluiten we een andere bus te pakken. Vol natuurlijk, maar met frisse moed beklimmen we het dak. Dicht tegen elkaar aan trotseren we de kou, en klemmen we ons vast in de bochten; de chauffeur heeft er plezier in. Na zeven uur bereiken we Kathmandu (afstand: 140km).

Het is november, daar zijn we van overtuigd, en we gaan met de bus van het vliegveld naar het centrum. We kopen eerst een plaatselijke ov-kaart, dat schijnt ideaal te zijn. Dan volgen we de duidelijke bordjes en sluiten achterin de rij bij de bushalte; een rij die naar Indische maatstaven geen rij is, maar een lijn mensen die veel te ver uit elkaar staan. In de dubbeldekker bus leggen we onze tassen op de daarvoor aangewezen plek, die we vanaf onze plek boven kunnen zien op de tv. Vanaf hier hebben we geweldig uitzicht. Ontspannen checken we onze email via de gratis bus-wifi: we zijn in Hong Kong!

 

We hebben drie weken om Hong Kong en omgeving te bekijken en hebben ons na twee dagen stad maar op de stranden en perfect onderhouden gratis campsites gestort.

Baai baai

?

Het land dat, als je de verbeelding laat spreken, bestaat uit bergen, bergen en bergen (hele hoge bergen). Toen het Aziatische subcontinent met dat van Eurazië botste, heeft dat inderdaad nogal een verandering in het landschap veroorzaakt. In de zone waar dat het meest extreem gebeurde – en nog steeds gebeurt – ligt het huidige Nepal. Er zijn meer dan 240 pieken boven de 6.000 meter,waaronder de hoogste ter wereld. Acht van de tien hoogste plekken op aarde liggen in de onherbergzame omgeving waar Buddha is geboren.

 

Het is geweldig om dat landschap te kunnen ontdekken met Annapurna en Eeferest.

 

 

Eerst met de taxi vanaf Pokhara (de 2e stad) en later (weer) op het dak van een jeep naar een dorpje toe en stappen maar! Door jungle, bos en hoogland, door middeleeuws aandoende dorpjes, langs pieken van 8.000 meter waartussen dikke gletsjers de aarde voor zich uit duwen. Plekken op de wereld waar de natuur sterker is dan de mens; overweldigend om zo dichtbij te zijn. 160 km gelopen, met als hoogtepunt een pas over:

Euforie!!

Weer terug in Pokhara maken lekkere hapjes, massages, yoga (niet meer voor Rr), klaverjassen en dopjes onze tijd hier heel aangenaam..

Over een maandje ofzo N-Zeeland!!   

India, part II

India, het land van de zintuigprikkeling en wel allemaal tegelijk: drukte, lawaai, hitte, lekker eten, vieze smerigheden, onvriendelijke mensen, vriendelijke mensen, stank en schoonheid. Daar word je vanzelf een beetje raar van:

We zijn, na een rondje ten zuiden van Delhi, naar die stad teruggegaan om Mimi en Chris op te halen. Daar waren zij niet, want op Schiphol bleek dat zonder visum niet gevlogen kan worden. Dat was nogal kukelig van ze (woorden van Ria:). Geen zin hebbend in weer een weekje Delhi, zijn we met een fantastisch oud treintje naar een bergstadje (Shimla) getjoekeld. Lekker hotelletje met roomservice (goeie maaltijd voor 2: 1,5 euro) en een balkonnetje met uitzicht over de bergen.

 

 

Maar wel een beetje opletten met bananen:)

 

 

 

 

Vanuit daar zijn we oostwaarts gebust, om Mimi en Chris in ons gezelschap te verwelkomen. Geweldig om ze weer te zien natuurlijk, en supercool met z’n vieren. Daar hoort dan ook een coole ervaring bij; naar de Himalaya! De moesson is net voorbij en dat betekent dat het een avontuur is daar te komen waar we wilden zijn. We hebben inmiddels wat ervaring met brakke wegen. Dus kunnen we van de wegen hier wel zeggen dat ze prima tegen wat water kunnen.

  

Eerst met de bus, dan met de taxi, dan met een ov-jeep en dan te voet. En dan is het heel erg afgelegen en supermooi. We hebben een trekking gemaakt van 5 dagen; 2 dagen geslapen op 3500 meter en in totaal zo’n 84km door de valleien van dit geweldige gebergte gelopen. Fantastisch!

Het blijft bijzonder om zo rond te reizen. Mensen hier rochelen in je gezicht en kijken je daarna lachend aan. Dat is hier dus heel gewoon. Personal space? Daar hebben ze hier nog nooit van gehoord; als je gewend bent om met 50 mensen in 1 jeep te zitten, dan gaat dat kennelijk verloren. Privacy? Nee man, gewoon kijken wat die buitenlanders met die kaarten aan het doen zijn, en wel van zo dichtbij mogelijk!

Liefs vanuit een Ashram in Rishikesh! Nog even met M&C, dan een beetje door India toeren tot we 30 oktober Eef en Anna gaan meeten in Kathmandu. Als ze niet een aansluiting missen of hun visa vergeten:)

India

En toen waren we ineens in Delhi. Bijna net zoveel inwoners als Nederland. Extreem vies, extreem druk en een beetje bizar, vooral zo na Afrika en Dubai. Is in Afrika alles een paar tandjes lager, hier gooien ze er wel een paar bovenop. Zo schoon en luxe Dubai is, zoveel vuilnis en bende is er in Delhi. Maar het is wel dynamisch, en reizen is ook verwonderen. En we verwonderen ons.

India is tot nu toe ook een hoop water; het is het regenseizoen en het regent bijna dagelijks. Veel wegen zijn overstroomd in Delhi en veel plekken in het noorden schijnen onbereikbaar te zijn. Het plan is om met Mimi en Chris een mooie trekking te maken, maar dat gaan we nog uitvogelen. Zij komen morgen aan en daar hebben we zeker zin in!!!

O ja, en we hebben ook nog een mooi gebouw bezocht:

En genieten enorm van het heerlijke eten hier:

Dubai

De stad van de grote verassing!! Reizen en vliegen is altijd al een beetje bizar; van Afrika naar Dubai, van basic naar over the top. Zo liepen we – onze Afrika-ervaringen nog verwerkend – over het vliegveld toen we ineens een stem hoorden. Een bekende stem. Bekende gezichten??  

Echt ongelooflijk, onvoorstelbaar en nauwelijks te bevatten op het moment; eerst: ik herken ze wel, maar ze zijn hier natuurlijk niet. Dan: ze komt er wel aanrennen, maar het is natuurlijk niet mijn moeder. Dan: nee! Ze zijn er echt, maar waar zijn we dan eigenlijk? Huh?

Superleuk om les parents te zien. Ze hadden het maanden geleden al geboekt, de Vliegwinkel in hun complot betrokken en zo ervoor gezorgd dat we samen in een superrelaxed hotel zitten. En, om de verassing nog wat groter te maken; ze waren niet alleen. Komen we in het hotel aan, is het nog een keer: HEEEEEEEEEEEE!!

We genieten mega. Een bad van warmte, letterlijk en figuurlijk. Jammer dat we er maar zo kort zijn, want morgen  vliegen we al naar Delhi.. Er zijn natuurlijk ergere dingen :), maar we hadden het zeker langer uitgehouden zo. Familie, bedankt!!!

Kampala!

We zijn er! Na 21.000 km touren door 10 landen, over zand en bergen, door modder en door water, door savanne en woestijn, langs de grootste meren van Afrika en de mooie kust van de Indische Oceaan, zijn we aangekomen bij onze eindbestemming hier. Coole stad en supermooi land; groen groen en bizarre bergen. Zo hebben we nog een tweedaagse wandeling gemaakt in de Rwenzori Mountains in het westen.

We vinden het super ook even in een stad te zijn. Kampala is de best ontwikkelde stad waar we zijn geweest (behalve steden in Z-Afrika). Alles is te krijgen en we zijn zelfs naar de film geweest:)

Ongeveer 200km ten noorden van Kampala zijn de Murchison Falls, een nationaal park met jungle en knalgroene savanne. Iemand die we in Kampala hebben ontmoet is daar een lodge aan het bouwen, en hij vond het wel relaxed als wij daar een paar dagen waren. Wij ook! Heerlijk slapen aan de Nijl, vuurtjes maken..

Na weer een paar dagen in de stad zijn we Laura en Douwke gaan ophalen van het vliegveld, waar zij niet waren omdat zij nog lekker wijntjes aan het drinken waren in Istanbul. Vliegtuig? Hoezo aansluiting? Supergrappig; we gaan ze nu weer ophalen om samen een tripje te maken naar het oosten van het land. Zin in! Dan drinken we een paar biertjes in de Iguana en vliegen we naar Dubai (de 15e)! 

 

 

De auto zijn we al lekker schoon aan het bezemen:)

Rwanda en Uganda

Het is alweer eventjes geleden dat we het mooie Tanzania verlieten en het land van de recente geschiedenis betraden. Nog maar 16 jaar geleden zijn in Rwanda bijna een miljoen mensen vermoord in 100 dagen tijd. Heel bizar om er ineens te zijn. Veel memorials, heuvels, bananen en (toch nog) mensen (zelfs dichtbevolkt: 10 miljoen mensen op 3/4 van de oppervlakte van NL). In Kigali (de hoofdstad) heeft iemand de deur van de auto opengepingeld en de backpack van M gejat. Alle kleren, lenzen en medicijnenvoorraad weg. Dikke pech dus even.

 

Met gemengde gevoelens zijn we het zuiden van het land gaan verkennen, waar we een mooie wandeling hebben gemaakt door het regenwoud. Daarna zijn we een paar dagen zijn gaan chillen aan Lake Kivu, een lekker koel vulkanisch meer op de grens van Rwanda en DRC.

Dan komt het volgende land in beeld: Uganda! Na (Egypte), Z-Afrika, Lesotho, Botswana, Swaziland, Zimbabwe, Mozambique, Malawi, Tanzania en Rwanda het laatste land in Afrika. We zijn best trots op ons en onze wagen!

  

 

Het was even naar, maar we zijn er voorbij!

 

 

We zijn nu in de Rwenzori mountains, Kampala is nog maar 400km rijden! We hebben er ook zin in daar te zijn, lekker de auto schoon te maken waarna hij kan worden overgedragen aan Krisje en Paul, die het avontuur andersom gaan beleven!

 

 

O ja, en M is alweer superblij met haar nieuwe kleren!

Tanzania

2 blogs 1 land? Een verzoek van Mimi om een meer dan summier verhaal kan natuurlijk niet worden geweigerd. Daarnaast hebben we ook wel weer wat avontuurtjes beleefd. Vol frisse Zanzibarenergie zijn we noordwaarts gegaan, met onze nieuwe lifter Sophie naar de Usumbara Mountains (halverwege Dar es Salaam – Arusha). Mooie wandeling gemaakt en kennis gemaakt met de plaatselijke bevolking:

Vanuit Arusha (lelijk!) zijn we de wildernis ingereden die ten oosten van de Serengeti ligt. Een buitenaardse omgeving waar de grond van lavastof is, de temperatuur bizar is, schaduwen niet bestaan en alleen dinosauriërs nog ontbreken.

Soms zijn we wel een beetje  klaar met de brakke wegen; het schiet niet op, je wordt door elkaar geslingerd en er ongelooflijk ranzig van (net zoveel stof in als op het bakkie). Ook kan je de gedachte ‘als hij er nu mee ophoudt dan staan we hier’ niet altijd onderdrukken.

Gelukkig is de wagen nog altijd onze rots in de branding en ons baken van vertrouwen; door water, modder en stof, het bakkie vindt het hartstikke tof. Na een uur of vier cruisen door deze bizarre omgeving, kwam Lake Natron in zicht; een zoutmeer dat zich laat omschrijven door David Attenborough: In this remote and endless stretch of salt in the north of Tanzania, flamingos gather here to have there young. This huge flocks of this amazing animal are so pink, it can easily be seen from space.

       

Bizar, om zo tussen de toeterende flamingi rond te wandelen..

 

 

 

Onze route ging verder naar het de rand van noord-Serengeti, waar we kampement hebben gemaakt op een van de mooiste plekken waar we zijn geweest. Bizarre zonsondergang, uitzicht over een enorme vlakte (Serengeti betekent in Swahili ‘endless plain’) en een vuurtje gemaakt onder een sterrenhemel zoals we die nog nooit hebben gezien. De volgende ochtend de Serengetispaghetti in waar we getuige waren van de migrasiespinasie:

Duizenden wildebeesten cruisen in deze periode door het gedeelte van de Serengeti waar wij waren, op zoek naar water. Best indrukwekkend om ze allemaal (althans veel) om de wagen heen te hebben. Desondanks waren we ook weer blij toen we de bewoonde wereld bereikten; wegbewijzering bestaat niet, gps is in Mozambique gestolen en als je iemand de weg vraagt dan wordt er met de bovenlip een bepaalde kant op gewezen. Soms nuttig, meestal niet. Hakuna Matata!

We gaan weer met onze oude lifter Stephan meeten die ons zal vergezellen naar en in Rwanda, het land van de duizend heuvels. Dan Kampala, waar Lau, Ok en Douwke zullen zijn. Zin in!

Veel liefs vanuit Mwanza!

Tanzania en Zanzibar

Zo ver zijn we in ieder geval gekomen: Dar es Salaam! Niets aan die stad, maar wat we van Tanzania hebben gezien: wow! Echt mooi, baobabs, groene velden, woestijnachtige gebieden, bossen, niet meer normaal. En dus Zanzibar, echt een vakantie in onze trip. Leuke stad met kleine straatjes en lekker op z’n NL’s op de fiets het eiland overgestoken naar een paradijselijk hutje op het strand. Echt helemaal niet verkeerd.

Na een weekje op het eiland zijn we weer terug in Dar. Morgen gaan we rustig aan verder naar het noorden van Tanzania, om zo’n beetje onder Lake Victoria door richting Rwanda te rijden.

We hebben het heerlijk, maar soms missen we zeker onze familie en lieve vrienden. We hopen voor jullie dat het nog even lekker warm blijft, lekker hapjes en drankjes in het park! X!

Malawi

Na een ubertropisch Noord Mozambique zijn we net aangekomen in Malawi en staan op een gezellig toeristische camping aan de zuidkant van het Malawimeer. Het is zeker waar dat de Malawianen enorm vriendelijk en gezellig zijn, overal wordt je gevraagd: ‘How are you?’ en als ze horen dat het goed gaat zeggen ze ‘Thank you, welkom to Malawi!’. Daarbij zijn we dankzij de world cup met iedereen vrienden (‘We are behind you, we support Holland!’), hebben we een geweldig mondiaal gespreksonderwerp en is Rutger’s Brulshirt een groot succes. We zijn fan van de kinders, en de kinders van ons.

De laatste twee weken in Mozambique waren erg relaxed. We zijn samen met een Brits - Pools stel en een Britse dude naar een bijna onbereikbaar eiland (Matemo) geweest, waar we bij een onwijs leuke local ‘Daddy’ in een rieten hutje op het strand sliepen omgeven door kokospalmen. We zullen Daddy’s place niet snel vergeten. Vanuit daar zijn we samen met die Britse dude, die op zijn motor door Afrika reist, naar de grens gesneld over een bijna onmogelijke weg (hoewel niets onmogelijk is voor onze wagen) omdat ons Mozambikaanse visum verliep (30 dagen zijn omgevlogen).

De temperatuur begint overdag lekker afrikaans aan te doen, het grootste gedeelte van onze kleren is versleten of in ieder geval verkleurd, we hebben het nog steeds heerlijk samen, voelen ons gezond en genieten van de mensen en de omgeving. Het plan is om morgen een groot scherm te vinden voor de finale (zou ZO vet zijn!!, we missen de party nu al). Daarna gaan we langzaam langs het meer naar het noorden toeren.

Proost!!

Summary in english: we are having a great time!

Mozambique

en Swaziland, want daar zijn we ook nog twee dagen geweest. Niet zo lang door bewolking en wat koude; we zijn niet naar Afrika gegaan om het ‘s-nachts freezing koud te hebben! Het was (dus) wel cool, we hebben een paar mooie wandelingen gemaakt en een Swazi een kaaspannenkoek met mes en vork laten eten (een dubbele primeur).

Mozambique staat bekend om haar mooie stranden en lekkere eten. Met beide hebben we heerlijk kennis gemaakt. Verrukkelijke verse visjes gegeten in Maputo (hoofdstad) en we rijden nu met mooie tussenstops naar het noorden. We hebben een week samen met een duits/pools stel gereisd, Christina en Przemeclaw (spreek uit Jambek) erg gezellig en leuk voor de afwisseling. Het land heeft een kustlijn van 2.500 km, dus dat is nogal een stukje. Gelukkig zijn de wegen top:

  

Hoe noordelijker we komen hoe afrikaanser: tropischer en armer, maar ook vrolijker en gastvrij. We zwaaien de hele dag door en iedereen zwaait vrolijker terug. De mensen hier zijn de hele dag bezig met het versjouwen van dingen. Vrouwen dragen emmers water, boomstammen, bossen stro, kratten cola en kilo’s groenten op hun hoofd. Mannen pakken het anders aan:

We zijn nu op weg naar de noordelijke kust; Ilha de Mocambique en Pemba. Daarna gaan we richting Malawi. Ondertussen hebben we ruim 10.000km gereden en doet de auto het vooralsnog prima zonder nieuwe reparaties! Ook gezondheidstechnisch hebben we gelukkig niks te klagen.

De auto hebben we intussen op marktplaats en een 4x4afrika site te koop gezet. Mocht er iemand door de verhalen een onweerstaanbare drang hebben de trip in omgekeerde richting te doen, laat het ons weten! Fijne zomer!

Zimbabwe en het Carnet

Wat een bijzonder land, Zimbabwe. Dat vonden we al toen we erdoorheen reden, maar nog meer toen we het land daarna even wikipedia-den; moet je ook eens doen, wat een bizarre toestand. Iets meer dan 10 jaar geleden nog ‘de graanschuur van Afrika’, nu een van de armste landen in de wereld. Een inflatie van 100.000% heeft ervoor gezorgd dat met de nationale munteenheid niet meer betaald kan worden, de werkloosheid overstijgt de 90%, en bijna al het wild is door de bevolking opgegeten (90% in de parken, 60% overall). Toch lijken de mensen hun humor en hoop niet verloren. Men is vriendelijk, en hoopt dat de situatie na de in 2011 geplande stemming zal verbeteren. Het is ongelooflijk hoe een man zo’n mooi land, zo naar de afgrond kan helpen.. Want het is er werkelijk prachtig, de Victoria Falls waren inderdaad overweldigend (en nat) en ondanks dat er blijkbaar zoveel wild is opgegeten hebben wij nog behoorlijk veel en niet aan mensen gewende dieren gezien. Alleen de leeuwenloop ontbreekt nog en het brulshirt natuurlijk.

We zijn inmiddels weer in Z-Afrika, waar we nog naar toe moesten om ons ‘Carnet de Passage’ te regelen, waarzonder we Kenia en Uganda niet in kunnen. Welnu, na de eerste aanvraag op 19 april, 63 telefoontjes naar de AA (de plaatselijke ANWB), waarvan 1 de juiste informatie bevatte, nog een aanvraag, drie keer betaald te hebben(waarvan we er nog 1 terug moeten krijgen) en wat postperikelen:

 

With a very special thanks to Mario, the previous bakkie-owner, our hero, who made it possible!! We zijn onderweg naar Swaziland, vanwaar we de grens naar Mozambique zullen oversteken. We hebben zin in haar tropische wateren, witte stranden en lekkere eten! Volgende keer dus tropische foto’s, nu nog een paar van Zim en het Krugerpark. Liefs!!

Botswana

Supercool: we zijn in Botswana! Onze chill, relax en rustig aan modus was de afgelopen dagen even ver te zoeken. Met Hesse (neef van Sterre), Simon (collega van Hesse) en Eeke (nichtje van Hesse en aldus ook van Sterre) zijn we 22 mei uit Ladybrand ZA vertrokken; zij voor een week vakantie, en wij: wij zien wel. Zo zijn we de 23e vroeg Botswana ingereden om een ontbijtje te nuttigen in Gabarone (de hoofdstad). Even een paar kleine feitjes: Botswana is iets groter dan Frankrijk, er wonen 1,9 miljoen mensen en er lopen drie geasfalteerde wegen doorheen. Het overgrote gedeelte is woestijn/savanne (Kalahari) en Delta (Okavango). Dus dachten wij, gewoon lekker dwars door de Kalahari! 

Uiteindelijk de goede paden gevonden, lekker gekampeerd in de grote leegte en een paar dagen later aangekomen in de delta. In plaats  van mul zand zijn de wegen daar soms een beetje vochtig: 

Ons bakkie houdt het goed. Hij heeft al 6.000km met ons voortgetjoekeld zonder (onoverkomelijke) problemen. Mooi land, vriendelijke relaxte mensen en veel wildlife. Zojuist (28e ‘s-ochtends) hebben we afscheid genomen van onze vrienden; zij cruisen door Zimbabwe terug naar huis en wij blijven hier nog even hangen. We gaan de Victoria Falls bewonderen en weer terug in onze chillmodus komen.

Heel veel liefs uit Kasane.

Lesotho en perikelen

Reizen is ook: wachten. Wachten tot de auto is gerepareerd, wachten tot R’s paspoort weer in zijn bezit is geraakt, en wachten op de autopapieren.

Bij East Londen (een plaats aan de kust onder Lesotho) lekte er olie uit een achterwiel. Kwestie van een rubber vervangen maar, alles duurt hier wel even. Dus twee dagen later zijn we vertrokken naar Lesotho, zo’n 600km (=twee dagen rijden) verder. Vlak voor de grens stonden we op een mooie camping van een vrij typische blanke (engels sprekende) afrikaan, met nogal uitgesproken denkbeelden over hoe de verhoudingen in Zuid-Afrika zouden moeten liggen (‘This is Africa. I know how they think. They don’t give a FUCK. I’m not a racist!’). Deze man hebben we wat beter leren kennen toen we na een nacht kamperen wegreden om naar Lesotho te gaan er achter kwamen (na een uur lang verwoed zoeken en vloeken en de hele auto op zijn kop) dat sukkel R zijn paspoort had laten liggen op een camping onder East Londen. Opgelucht dat het wel ergens was gevonden, hebben we drie dagen gewacht tot de (‘over-night’) koeriersdienst de postbus van voornoemde afrikaan had gevonden.

Lesotho was prachtig. En koud! Het is een supertraditioneel gebeuren, met in dekens gewikkelde herders met kuddes schapen, zwaaiende en hand ophoudende kindertjes, slechte wegen en mooie uitzichten. Ook weer een perikel: als je een dieselfilter vervangt, draai hem dan niet te vast, want dan gaat hij kapot en kun je niet verder. Lees: optimist Rutger dacht dat ie na 1 dag 4x4 cursus en een keer meekijken bij een servicebeurt een doorwinterde automonteur was, dus besloten we op een godsverlaten plekje, met overigens een prachtig uitzicht en niemand te bekennen behalve een herder en zijn schapen op een helling twee bergen verderop, de dieselfilter te vervangen. Die moest toch zeker goed worden aangedraaid waarna het glaasje knapte en de dieseltoevoer naar de motor was onderbroken. Na wat beraadslagen en advies van een (zeer toevallige) passant in een auto hebben we het kapotte filter gebypassed waardoor we in ieder geval weer konden rijden.

Alles is weer een les. Iedere actie heeft tijdens zo’n reis vrij direct gevolgen. Als je zoiets vervangt, doe het dan ook niet in the middle of nowhere, zonder bereik of openbaar vervoer in een van de armste landen in de wereld, waar auto-onderdelen niet te krijgen zijn. Het bakkie blijkt het dus ook zonder dieselfilter prima te doen, en na een uurtje zijn we lekker verder gekacheld.

Nu zitten we in het plaatsje Ladybrand in Z-Afrika te wachten op ons zojuist opnieuw aangevraagde Carnet de Passage (en dieselfilteronderdeel). Omdat we geen inwoner van dit land zijn vragen ze een borg voor het carnet van 5000E, in tegenstelling tot de eerdere berichten dat het 50E was. Nu doen we de aanvraag op de naam van de verkoper van ons bakkie, in de hoop dat het binnen een paar dagen nu eindelijk is geregeld. Want zonder Carnet geen landen boven Mozambique. En we hebben er zin in verder te gaan. Nieuwe landen, betere temperaturen; lekker de tropen in!!

De reacties zijn geweldig om te lezen, worden we helemaal warm van! Ook de tips en vertalingen zijn top. We zijn nog geen enge insecten tegen gekomen en in en uit de tent gaat redelijk goed, alleen ‘s nachts als je super nodig moet plassen en het bijna vriest buiten, het trapje bevroren lijkt en net iets te stijl is opgezet is het wat minder.

Groets!

On the road

Bedankt allemaal voor de reacties! Na intensieve voorbereidingen zijn we op pad! Het bakkie, zoals ze in ZA pickup’s noemen, doet 't prima. Hij gaat max 90 km/u, maar dat is voor ons geen probleem want het uitzicht is mooi en we hebben de tijd. Ook de daktent heeft ons nog niet teleurgesteld, het kamperen is heerlijk. We rijden momenteel langs de zuidafrikaanse zuidkust en hebben sinds we het bakkie hebben al 2400 km gereden (maar zijn hemelsbreed 800 km van Kaapstad vandaan). We hebben op prachtige plekjes gestaan en al veel beestjes gezien, oa megabrutale aapjes die ons brood van de tafel pakten, pingwings en olifanten.

Het blijft een wonderlijk land met veel tegenstrijdigheden, maar de natuur is mooi en de mensen zijn aardig. Als dit zo door gaat denken we het nog wel even vol te houden. We hebben nu het plan naar Uganda te rijden via de oostkant van zuidelijk Afrika (Lesotho, Mozambique, Malawi, Tanzania) en via midden-westkant (Zambia, Botswana, Namibië) weer terug naar Zuid Afrika te gaan om alles weer te verkopen. Maar het kan ook zijn dat we zigzaggend omhoog gaan om toch ons bakkie in Uganda te verkopen; onze plannen zijn flexiplexi!

Heel veel liefs vanuit Cintsa!

Cape Town

Cape Town is GREAT! En dat geldt ook voor jou, trouwe lezer. We zijn aan het genieten hier. Zuid-Afrika is bijzonder om te zijn. De zonsondergangen zijn briljant en de mensen apart. Er zijn twee groepen; een kleine blanke rijke en een enorme donkere arme. Op de plekken waar je komt als deel van de eerste groep, lijkt de aanwezigheid van de tweede maar subtiel voelbaar. Dat maakt dat je hier een beetje een apart gevoel krijgt, misschien wel in het bijzonder als nederlander. 

We zijn hier voornamelijk bezig geweest met het voorbereiden van onze trip noordwaarts. Het schijnt dat je nog wel het een en ander kan gebruiken als je met een 4x4 Afrika in gaat. High-lift jack, GPS navigatie, autopaspoort, beach ball, reserveonderdelen, en ga zo maar door. Inmiddels zijn we er klaar voor. Alle to-do-lijsten zijn doorgewerkt. We gaan de zuidkust rijden, Lesotho bezoeken en zo richting Mozambique. We hebben er zin in!

We trekken iets oranjes aan (gefeliciteerd met de koningin!) en zullen jullie missen op die altijd bijzonder leuke dag. De bitterballen op het consulaat zullen het niet halen bij de vrolijke drukte in de stad.. 

4x4

Whiehoeee, we hebben net een supercoole 4x4 gekocht! Het was een beetje een gedoe maar na 3 dagen zijn we de trotse bezitters van een Toyota Hilux uit 1991 in piekfijne staat (als we de dude die hem verkocht kunnen geloven:) Op deze zelfde gelukkige dag hebben we direct maar een rooftop tent aangeschaft met ingebouwd matrasje. De motor is nog maar een paar jaar oud. Ook heeft de wagen old man emu suspension (voor de kenners), een extra grote fueltank en een bank voorin!

Rutger was direct verliefd op de wagen en met zijn daadkracht en volste vertrouwen is hij nu van ons, te grappig. We gaan zien hoever hij ons brengt.
Ondertussen leren we afrikaans: en ons kan nu een praatje maak, maar ons kan nie alles verstaan nie.

Morgen gaan we kamperen en zowel de wagen als de daktent uitproberen. Het plan is de om ons de volgende week voor te bereiden op het echte road-werk en ondertussen kaapstad en omgeving te bekijken.

And because we made, on our way, english speaking friends, we promissed we'd write a little in english as well. (Which is good to keep our brains going)
Capetown is great, although we only drove through untill now with one mission: buying a car. And we succeeded in that we bought a supercool Toyota Hilux from 1991 and a roof top tent, which is still fixed on top of the car with a rope. We'll have that fixed tomorrow and see how both the car en the tent will manage on a little camping trip.

Right now we are going to have a braai. Talk to you soon.

Geniet van die lente-weer!

Cairo

Wauw, jullie berichtjes zijn geweldig! Wat leuk zo’n weblog:) We zijn net in Kaapstad aangekomen en zijn nu bij Gareth thuis die op een erg mooi plekje tegen de Tafelberg aan woont. Jullie krijgen de groeten.

Cairo was top: druk, stoffig en vrolijk.
Bijna 20 miljoen mensen wonen er in deze stad, dat een oppervlakte heeft van zo ongeveer de Randstad. Deze mensen lijken allemaal tegelijk auto te rijden, en auto rijden - dat kunnen ze. Toeterend baant iedereen zich een weg, zoals (zoals een chauffeur ons uitlegde) in een playgamestationspel.

We zijn de hele stad rondgeleid door Jielis (vriend van Sterre), die ons de mooiste plekken heeft laten zien, van moskees tot bazaars, van een (zeldzaam) biertje op 10 hoog tot een waterpijpje op een markt. Ook heeft hij ons meegenomen de Sinaiwoestijn in, waar we om half twee ’s-nachts de Sinamountain hebben beklommen om de zon op te zien komen tussen de bergen van de woestenij.
De mensen zijn onwijs vriendelijk. Als je een beetje contact met ze maakt, een beetje Salaam Aleikum enzo kan zeggen, dan heb je gelijk een paar miljoen vrienden.

Nu dus Zuid Afrika: we hebben er zin in hier in lekker op ontdekkingsreis te gaan!

Jaja

Zo! De tassen zijn ingepakt; er hangen gelukspoppetjes en dromenvangers aan en er zitten buddha's in. Er kan dus niets meer mis gaan: we zijn er helemaal klaar voor!
We hebben onwijs genoten van iedereens warmte. Het feestje vrijdag was super (zie foto's). Bedankt iedereen!

Voorbereidingen

Het is bijna zover, over minder dan een week gaan we de wijde wereld in. Ondertussen blog nummer drie aangemaakt in het kader van het vergelijkend warenonderzoek.

Vrijdag 9 april is iedereen welkom een cocktailje te drinken en dan vliegen we woensdag 14 april. We beginnen met 5 dagen in Cairo, daarna vliegen we door naar kaapstad. Dan is ons eerstvolgende ticket van Uganda naar India via Dubai in september. In de tussentijd willen we een 4x4 van kaapstad naar Uganda rijden en als dat papiertechnisch niet gaat, rijden we rondje zuidelijk afrika en vliegen we naa Uganda. Daar bleven we dan allemaal spannende avonturen. Hopelijk zien we Laura en Okke in Uganda en komt ook Jeroen daar een beetje chillen.

In India zien we Mimi en Chris en in Nepal gaan we met Eef en An de Himalaya verkennen. Dan vliegen we via Hongkong naar Nieuw Zeeland waar oom Rudi gaat trouwen en we kerst en oud en nieuw met Jos, Ria, Nat en andere gezellige mensen zullen vieren.

Fiji zou leuk zijn om een tijdje te surfen en dan ... ?